Dunedin - verjaardag - Mt. Cook - Christchurch

Dunedin... Een heel leuke studentenstad. Nadat ik mijn vorige verslag heb geschreven hebben we in het hostel een aantal pilsjes/wijntjes gedronken. Een leuk drankspel werd gespeeld, waar een heel irritante Duitse jongen aan mee deed. Het resultaat van deze avond was een verloren 6 februari. Nadat we het hostel verlaten hadden zijn we de stad in gegaan en hebben we daar ons feestje voortgezet. Een geslaagde avond. Ik beschouwde dit alvast als een verjaardagsfeestje.

Tot mijn verjaardag heb ik niet zo heel gek veel meer gedaan in Dunedin. Het enige spectaculaire verhaal dat ik jullie verder nog kan vertellen, is mijn bezoek aan de kapper (als ze al een kapster was). Die trol knipte mijn haar... Naja ze trok het bijna uit mijn hoofd. Er kwam geen plantenspuit aan te pas om mijn haartjes voorzichtig nat te maken en dan te knippen / af te snijden. Erg knipkundig kwam deze dame niet over. Na een tijdje beweerde ze klaar te zijn. Ze mocht nog wel even doorgaan om nog de beide zijden recht te maken en alles enigszins in model te maken. Tot ik er genoeg van had. Ben naar een andere kapper gegaan. Een herenkapper deze keer. Voor slecht $10.00 zouden ze het goedmaken. Dat hebben ze ook gedaan. Het moest wel korter dan normaal, maar dan hoef ik de komende twee maanden ook niet naar de kapper! Ieder nadeel heeft zijn voordeel (of was het nou andersom?).

Voor mijn verjaardag had ik er natuurlijk subtiel voor gezorgd dat iedereen wist dat het mijn verjaardag was. Het zingen in de ochtend, ontbijt op bed, taart met kaarsjes en de hele ritsrats bleef uit, maar ik werd wel veel gefeliciteerd over de hele dag. Heel gek veel heb ik verder niet gedaan. Een woensdag in Dunedin, zonder studenten (die waren nog bij paps en mams vakantie aan het vieren), is niet echt sprankelend en bruisend. Overdag heb ik dus lekker gerelaxed en in de avond zijn we met een paar mensen het centrum ingedoken om een paar drankjes te doen. Zoals ik al beschreven had was het niet druk, maar het was zeker wel gezellig en leuk. Een geslaagde verjaardag naar omstandigheden.

De rest van mijn tijd in Dunedin was ook niet echt heel speciaal. Ik heb vooral wat films gekeken, wat gitaar gespeeld en genoten van de luxe in het hostel (Hogwartz). Het hostel was een zeer goed onderhouden, schoon, prijswaardig en gezellig hostel.

Op de dag van vertrek stond ik samen met een Duitse vrouw te wachten tot de Straybus zou komen. Echt geduldig was ze niet en dat vond ik best irritant.
Anyhow, de bus kwam en wij hadden onze plaats. Ik was onderweg naar Mount Cook.
Onderweg kregen we een zeer goed zicht op de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Aoraki/Mount Cook. Het was een mooie dag en ik kreeg zin om de volgende dag naar de Mueller Hut te klimmen.

Break: Ik word krankjorum van die Koreanen/Japanners/Chinezen/Wathetookmogenwezen die hier met zijn allen een computerspel zitten te spelen en naar elkaar dingen roepen en mij in hun eigen taal op de hoogte houden van de recente ontwikkelingen. Ze leiden me af. "Mji mji mji ma hiaor ba dangonong, pe ke makabu. UUU!" Vergeef het me als ik enige spelfouten gemaakt heb.

Goed ik was bij de Mueller hut. Toen ik de hut wilde boeken, bleek dat het de volgende dag heel slecht weer zou worden. Yes! Net wat ik nodig had. Het werd me ernstig afgeraden om naar boven te klimmen met die weersomstandigheden. Als ik mijzelf wilde straffen, dan zou ik dat moeten doen volgens de medewerkers van het Department of Conservation.
Dus heb ik mijn bus maar doorgeboekt en heb ik mij er bij neergelegd dat ik dat niet zou doen.
Ik ben met een paar Engelsen naar een punt halverwege de tocht gelopen. Van daaruit hadden we een geweldig uitzicht en optimale kansen om mooie plaatjes te schieten.
Hoewel het vrijwel uitgestorven is in Mount Cook village, was de bar van het hostel wel gezellig. Veel mensen waren er niet, maar toch was het gezellig.
Na een potje pool met de Engelsen (die jongen was veel te goed) heb ik beerpong gespeeld. Het lijkt op bowlen. Je vormt een horizontale driehoek van plastic bekertjes en vult ze met alcohol. Twee teams hebben een dergelijke driehoek voor zich liggen. Het doel is om een pingpongbal in een van die bekertjes te mikken. Dan moet de tegenpartij een bekertje wegnemen en opdrinken. Het balletje moet overigens wel een keertje stuiteren. Komt het balletje op een rand van een bekertje en wordt het balletje daarna direct gevangen, dan moet jij een bekertje wegnemen en opdrinken.
Hoogstaand spel en zeer vermakelijk. Helaas verloor ik in de finale van een professional. Dit spel was voor mij de eerste keer, maar hij bleek het wekelijks te spelen. Ik was dus behoorlijk trots op mijzelf en ben tevreden het wiebelige stapelbed ingedoken.

De volgende dag zijn we verhuisd naar Christchurch. Ik had mijn accomodatie al vooruit geboekt en had daar veel geluk mee. Anderen moesten in andere hostels slapen dan ze wilden (XBase), omdat de hostels vol zaten en de buschauffeur geen gehele bus in een hostel kon boeken. En daar ben ik nu in shaky Christchurch.

In Christchurch is het erg leuk. Op Cathedral square zijn elke dag wel buskers te vinden. Straatartiesten die echt goed zijn. Helaas heb je na een keer iemand gezien te hebben de standaard grappen en trucs wel door. Gelukkig is er nog veel variatie in de buskers. Het verschilt van circusacts, goochelacts, straatmuzikanten naar de heuze Wizzard of New Zealand. Blijkbaar heeft deze vent van de minister presicdent de status van Wizzard of New Zealand ontvangen (naar eigen zeggen). Hij is in ieder geval op wikipedia te vinden. Hij is geweldig grappig en een geweldige spreker en hij claimde dat vrouwen en winkelen de aard zijn van alle problemen. Ik vond het hilarisch.

Verder heb ik een Mountainbike gehuurd. Toen ik halverwege was (Wat betekent dat ik boven op de berg was), brak mijn ketting. Ik ben via een mountainbiketrail naar beneden gegaan, heb de bus genomen met mijn fiets voorop de bus en heb de mountainbike een dag extra mogen hebben. Ik ben de volgende dag naar de pier en het strand gegaan, waarna ik over het strand gemountainbiked heb. Ik vond het wel leuk, maar het was jammer van de situatie. Ik had liever wat downhill gedaan, maar daar had ik de energie niet meer voor en echt geen zin meer in. Dat komt dan nog wel weer in Rotorua, want daar was het nog steeds het leukst.

Mijn verdere plannen zijn om een bezoekje aan Akaroa te brengen en via Hanmer Springs naar Kaikoura te gaan.

Ciao!