Een week na thuiskomst

Zo! Inmiddels zit ik alweer een week thuis en heb ik het gevecht tegen de jetlag inmiddels wel achter de rug!

Na mijn laatste nacht in de veel te warme en stinkende hostelkamer heb ik mijn boeltje bij elkaar gepakt, mijn voedseltas uitgeruimd en de spullen bij de free food neergezet. De volgende uitdaging was om met mijn spullen richting de bushalte bovenaan de berg te lopen. Naja, berg... Auckland is niet een vlakke stad zeg maar.
Toen de bus er eenmaal aan kwam en ik mijn kaartje (gekocht met korting!:D YHA, geweldig!) presenteerde aan de buschauffeur zat mijn vrije tijd in NZ er dan echt op. Terwijl de buschauffeur wegreed en ik aan het luisteren was naar de met een ander pratende Duitser schuin achter mij verdween de stad Auckland weer uit het zicht. Langamerhand veranderde de stad in een soort van buitenwijk en even later de bocht naar het vliegveld.

Op het vliegveld heb ik mij verlost van mijn backpack en ben ik rond gaan lopen over het vliegveld. De laatste slokken Lemon and Paeroa heb ik achterover geslagen en vervolgens heb ik het "verlaat-Nieuw-Zeeland-zonder-problemen-briefje" ingevuld. Vervolgens heb ik nog wat inkopen gedaan, wat souvenirs en ben ik bij een café gaan zitten en heb ik een cappuccino en een lekkere muffin/scone gegeten. Mijn gate was nog niet bekend. Toen hij bekend was ben ik als een malle naar de gate gelopen en heb ik daar op de bankjes gezeten en een boekje gelezen over casinogames. Erg interessant natuurlijk en nu ken ik veel meer casinospelen dan nodig is.
Na het boarden,opstijgen en de hele mikmak werden we natuurlijk weer volgepropt door het personeel van Malaysia Airlines en ik genoot van de films en muziek op mijn personal entertainment system. De man naast mij speelde ook voor goede afleiding. De man deed iets in landschapsarchitectuur en kwam uit de buurt van Napier. Interessante streek met de Art Deco stijl daar.

Eenmaal aangekomen op Kuala Lumpur Airport ben ik gauw doorgelopen naar de transferbalie met de vraag of mijn bagage overgeboekt moest worden. Mijn boardingpas had ik al en dus was het ook geregeld met mijn bagage. Geweldig!
Even later ontmoette ik een vrouw die ook naar de transferbalie moest. De vrouw bleek een Nederlandstalige Zwitserse te zijn. Met haar heb ik over het vliegveld rondgelopen en ben ik op zoek gegaan naar een kop koffie. Toen we de starbucks gevonden hadden hebben we met euro's en dollars een lekkere chocolademelk gekocht.
Bij de Starbucks hebben we dus een hele tijd gepraat over van alles en nog wat. Zij kwam net uit Indonesie en was weer onderweg naar huis. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten zat ik in het vliegtuig naar Nederland.
Ik was nog even bang dat ik mijn twee flessen wijn niet mee mocht nemen. In KL mag je maar één liter alcohol meenemen. Gelukkig mocht ik doorlopen toen ik mijn tas open deed en hij een blik in mijn tas had geworpen. Hij vond het wel ok dat ze in een plastic sealbag zaten en liet ons doorlopen.

Vlak voordat ik het vliegtuig inliep heb ik mijn horloge met de Nederlandse tijd gelijk gezet. In het vliegtuig kregen we natuurlijk weer veel te eten en drinken. Ditmaal zat ik op een wat vervelende plek. Rechterkant in het midden in een rij van drie stoelen. Balen dus!
Maar ook nu weer veel films gezien, waaronder LOFT en Yogi Bear (jaja, Yogi Bear) en ik heb naar een luisterboek geluisterd. Round Ireland with a fridge. Voor iedereen die een leuk verhaal wil horen/lezen over een dronkenmansweddenschap.

Op schiphol aangekomen kreeg ik de beste gezondheidswensen van het cabinepersoneel (ik liep het hele vliegtuig bij elkaar te blaffen) en ging ik naar de luggage belt. Na een lange tijd kwam mijn baggage eindelijk aan en kon ik doorlopen om mijn ontvangstcomitee te zien. Moeders lukte het niet om geduldig te blijven staan en was al bij mij voordat ik bij haar was.

Na alles verteld te hebben viel het wakker blijven wel mee. Ik was enthousiast. Ik was weer thuis. Ik heb verschillende dingen gedaan. Mijn spullen opgeruimd, gezorgd dat mijn rugzak en slaapmatje gerepareerd zouden worden (slaapmatje is een ander verhaal) en ik heb de hele dag niet het gevoel gehad dat ik moe was. Tot 's avonds. Ik lag er vroeg in en snurkte een hele lange tijd.

De volgende dagen heb ik met verschillende mensen weer contact opgenomen en ben ik naar mijn oma gegaan. Het reizen is erg leuk, maar het is erg fijn om iedereen weer te kunnen zien.

Ik heb de afgelopen week gevochten tegen het gevoel van slaperigheid op verschillende momenten, een ontstoken oor en ik heb rondgelopen met een droge blafhoest. Uiteindelijk heb ik van alles minder last en gaat het ok nu.
Ik heb zelfs het kampioensfeestje van de heren van zaterdag 5 mee kunnen maken. Het was geweldig gezellig!

Ik ben blij weer thuis te zijn. Ook al was het rondreizen geweldig, ik heb alles kunnen doen wat ik wilde.